Beijing: bijna alle dagen bewolkt

Berucht om zijn luchtvervuiling is Beijing de plek waar over twee jaar de Olympische Spelen plaatsvinden. Hoog tijd dus om de lucht boven de stad te klaren. Bericht uit een modelstad in wording.

De lucht boven Beijing smerig? ‘s Ochtends is er in ieder geval nog geen vuiltje aan de lucht. De zon staat in een helderblauwe hemel. Geen wolkje te zien. Maar na een paar uur trekt een bruingrijze deken over de stad. Een dik, egaal, verstikkend pakket van smog.

Hoe dik blijkt ‘s avonds, in het schijnsel van de vele neonlichten. De smog nadert de grond en ligt als een dikke damp over de Da Shi Lan West-straat, de belangrijkste winkelstraat in Beijing. De giftige damp dempt het felle licht van de reclames en maakt de rode, blauwe en oranje kleuren in de verte grauw. Beijing maakt zijn slechte reputatie zichtbaar waar.

Rookbommetjes

De luchtvervuiling in de Chinese hoofdstad bereikt geregeld ongekende waarden. In 2002 bijvoorbeeld lag het gemiddelde niveau stikstofoxide op ongeveer 70 µg/m³. Ter vergelijking: in Nederland is de grenswaarde 30 µg/m³. Wordt die waarde bereikt, dan gaat een smogalarm uit. Binnenblijven en rustig aan doen, is het devies. Zo niet in Beijing, waar het leven 24 uur per dag in hoog tempo doorgaat.

Belangrijkste bron van luchtvervuiling in de stad is de auto, symbool van de gestegen Chinese welvaart. Alleen al in Beijing rijden er 2,6 miljoen van rond. En elke dag komen er zo’n duizend bij; allemaal kleine rookbommetjes die een verstikkende dosis stikstofoxide uitstoten.

En dat is niet het enige: de lucht boven Beijing bestaat uit een subtiele cocktail van stikstof-monoxide, zwaveldioxide, stikstofdioxide, fijn stof en tal van andere stoffen. Niet zo gek dus dat de bewoners van deze stad daar last van hebben.

Praat vijf minuten met een willekeurige Chinees in Beijing en de lucht komt ter sprake. Of, op een meer indirecte manier, het effect ervan op hun gezondheid.

Impact luchtvervuiling

Liu Zhen (*) kan zich nog goed herinneren hoe fris de lucht in zijn vorige woonplaats, Xiamen, was. Hij woont nu twee maanden in Beijing en dat bevalt hem slecht. “De lucht voelt hier vies aan en ik ben veel sneller moe.” Een andere Chinese kennis, Wang Li (*), is dit jaar al vier keer ziek geworden. Ons gesprek wordt telkens onderbroken door een droge kuch, waarvan ze al weken last heeft.

De bewoners van Beijing kregen een paar maanden geleden de kans om hun hart uit te storten over het milieu in hun stad. Vrijwilligers van Global Village of Beijing (GVB), een vooraanstaande milieuorganisatie, vroegen welke milieuproblemen hen het meeste bezighielden.

“De mensen bleven maar praten,” vertelt Benjamin Combes, stafmedewerker bij GVB. “En in zo’n rap tempo dat het soms moeilijk te verstaan was.” Duidelijk was wel dat de inwoners luchtvervuiling als het belangrijkste gezondheidsprobleem zien.

Combes: “Als oorzaak noemden ze de vele auto’s in de stad.” Glimlachend: “Dat deden trouwens ook mensen die zelf een auto hebben.” Verder werd geklaagd over de zandstormen die Beijing dit voorjaar ontregelden: zo viel in een aprilnacht liefst 330.000 ton geel zand op de stad. 

Chemisch afval

Ook de talloze bouwputten in Beijing dragen bij aan de luchtvervuiling. Het stof waait er hoog op en vermengt zich met de smog. Veel mensen op straat dragen een stofkap of proberen zich te beschermen met een afzichtelijke zwarte, doorzichtige klep. 

Toch weten maar weinig mensen in Beijing hoe gevaarlijk dit stof eigenlijk is. Eva Sternfeld, directrice van een milieucentrum, laat tijdens een gesprek vallen dat een collega van haar een kilo grond uit één van de bouwputten heeft geanalyseerd. De conclusie: het spul moet eigenlijk worden afgevoerd als chemisch afval.

“Vroeger stonden er in Beijing een hoop fabrieken,” legt Sternfeld uit. “Maar die stootten veel viezigheid uit, vandaar dat ze vanaf de jaren tachtig buiten de stad zijn geplaatst. Alleen is de grond onder die fabrieken nooit schoongemaakt. Nu wroeten daarin de vele graafmachines, zodat met het stof ook allerlei oude chemicaliën vrij door de stad heen zweven.” (...)

Would you like to read the entire article? If so, please let me know!